معنی لسه بال در لغت نامه دهخدا

به لهجۀ طبری، زمین آب دار

معنی لسه بال در فرهنگ گویش مازندرانی

پرنده ی کند پرواز از راسته ی پاشلک ها

لغت نامه دهخدا

فرهنگ گویش مازندرانی

بزرگ ترین پر از بال های پرنده

(خوَرْ / خُرْ دَ / دِ)

کسی که سله ها و سبدها بسازد و بافد. (آنندراج). کسی که سله میسازد. (ناظم الاطباء). سلال. (ملخص اللغات)

(لَ لَ بُ)

موضعی به فندرسک (استرآباد) که آن را آقامحمدآباد گویند. (مازندران و استرآباد رابینو بخش انگلیسی ص 128)

(پَ)

پری که در عقب شهپر است. خافیه

پرهایی که پس از شهپر روییده است خافیه

چاله، حجم ردپای حیوان، واحد حجم